احمد علوی تبار یک پژوهشگر مستقل است. او سال‌ها عضو هیأت علمی یکی از مراکز پژوهشی کشور بوده است. شعر عرفانی، بخش متأخر فعالیت‌های اوست که از سال 1387 بروز یافته و پا گرفته است. مجموعه اشعار عرفانی او با عنوان سرود ثقلین در سال 1397 منتشر شد. در طی حدود دو سال پس از آن، اصلاحاتی در این مجموعه اشعار صورت گرفت و یک راهنمای اصطلاحات نیز به آن اضافه شد و از آنجایی که انتشار آن با نام قبلی امکان‌پذیر نبود، مجموعه جدید با عنوان سرود دو میراث گرانبهای پیامبر خِرد و عشق در سال 1399 به چاپ رسید.

موضوع اصلی این مجموعه اشعار، هستی‌شناسی، توجه به قابلیت‌های الهی دل و چگونگی احیا و رستاخیز شخصیت الهی دل در فرایند رهپویی معنوی به سوی هستی عالی الهی است. ”هدف از آفرینش انسان“، ”ماهیت نا‌امن عالَم دنیا“، ”سودمندی زندگی موقتی دنیوی به عنوان مقدمه‌ای برای رشد معنوی و گذر به حیات پاکیزه و متعالی ابدی“ و ”نحوه برخورد ایمن و پر بهره با مشکلات زندگی دنیوی“، از جمله موضوعات مطرح‌شده در این مجموعه اشعار است. بخش بزرگی از محتوای این اشعار، به تبیین روش‌های بازیابی و فعال‌سازی قابلیت‌های الهی دل بر اساس رهنمود‌های الهی اختصاص‌ دارد.

احمد علوی تبار در سال 1400 کتاب دیگری با عنوان آهنگ آسمان دل در دلیرستان اختر خیز گِل منتشر کرد. در این کتاب برخی از مهمترین تفاوت‌های فرهنگ اصیل اسلامی و فرهنگ دنیا‌گرایی (با پوشش دینی یا غیر‌دینی) مورد بررسی قرار گرفته‌اند. ضرورت هشیاری درباره زمینه‌های نفوذ و تهاجم فرهنگ دنیاگرایی به ساحت فرهنگ اسلامی، به ویژه در نهاد‌های فرهنگی و رسانه‌ای، و ضرورت پالایش فرهنگی و ارتقاء سلامت معنوی جامعه بیان شده است. همچنین پیشنهاد‌هایی برای بهبود محصولات و برنامه‌های فرهنگی و رسانه‌ای و اصلاح نظام آموزشی – فرهنگی ارائه گردیده و برخی از مشکلات اساسی نظام اقتصادی – اجتماعی ایران بررسی و پیشنهاد‌هایی برای اصلاح آن مطرح شده است. علوی تبار گرفتاری اصلی بسیاری از جریان‌های به اصطلاح روشنفکری دینی و اصلاح‌گران اجتماعی را عدم برخورداری کافی از معرفت حضوری و بصیرت الهی دانسته است.

پایگاه رسانه‌ای آسمان دل (پایگاه عشق و معرفت)، فعالیت فرهنگی خود را از زمستان 1400 آغاز کرده و به معرفی کتاب‌ها و مقالات احمد علوی تبار پرداخته است.