چگونه مشکلات زندگی را حل کنیم – شرحی بر شعر با رضا بنشین (1)

احمد علوی تبار – خرداد 1401

 

چکیده

مشکلات زندگی دنیایی ریشه در ماهیت ناامن عالَم دنیا و محدودیت عقل و علم دنیوی بشر دارد. خداوند از طریق پیامبران و اولیای الهی، انسان‌ها را به پرهیزکاری و عملکرد رحمانی، خارج‌کردن دل از دنیا و گذر به هشیاری و حیات متعالی و امن آخرتی (پیش از مرگ بدن دنیوی) فراخوانده است. اما نخبگان دلباخته‌ی سرمایه‌داری جهانی در عصر جدید، راه حل مشکلات زندگی را در رشد مداوم شخصیت دنیوی با دگرگونی عادات گذشته و فراگیری رموز کسب ثروت و قدرت دنیوی معرفی کرده‌اند.

در واقع، آنان تحول مثبت در زندگی را مستلزم اصلاح نگرش به زندگی و مشکلات آن می‌دانند. اما معانی و اهداف زندگی را محدود به سطوح مرفه‌تر زندگی دنیایی می‌کنند. غافل از این‌که پیمودن مسیر جاه‌طلبی و توسعه‌طلبی دنیوی، مانع رشد شخصیت حقیقی الهی انسان می‌شود. آنان توجه ندارند که حل ریشه‌ای مشکلات زندگی، تنها با پیروی از رهنمودهای الهی، قرارگرفتن در مسیر رشد معنوی و فعال‌شدن قابلیت‌های الهی دل امکان‌پذیر می‌شود. نویسنده این مقاله در شرح غزل ”با رضا بنشین“، به تبیین رهنمودهای الهی در این زمینه پرداخته است.

 

بخش اول – نکاتی درباره ریشه‌یابی مشکلات زندگی

مقدمه

هر یک از انسان‌ها ممکن است نگاه متفاوتی به مشکلات زندگی داشته باشند و به روش‌های متفاوتی برای حل مشکلات زندگی تلاش‌ کنند. علت این تفاوت نگرش‌ها و روش‌ها در تفاوت سطح هشیاری و خِرد باطنی آنهاست، نه میزان تبحر در علوم دنیایی حتی از نوع دینی آن.

خداوند متعال از طریق پیامبران و اولیای الهی، نکات مهم سطوح مختلف زندگی را برای ما انسان‌ها بیان فرموده‌ است. برخی نکات اساسی عبارتند از:

1- زندگی دنیایی، بخشی از زندگی انسان‌ها و آزمونی برای رشد معنوی و اعتلای کیفیت روح آنهاست.‌(1)

2- زندگی دنیایی، توأم با مشکلات فراوان و رنج است و سرنوشت روح انسان بستگی به نحوه‌ی برخورد با مشکلات زندگی دارد.‌(2)

3- تمامی قابلیت‌های عالی الهی در قلب معنوی انسان مکنون است. با استفاده از انواع هدایت‌های الهی می‌توان قابلیت‌های الهی دل را فعال کرد و بر همه‌ی مشکلات زندگی فایق آمد.‌(3)

4- در دنیا، شیاطین جن و انس، هم مأموریت گمراه‌سازی و هم مأموریت پاک‌سازی دل‌ها را به عهده دارند. یکی از زیان‌آورترین حیله‌های گمراه‌سازی، نفوذ به قلعه‌ی دل از طریق برانگیختن طمع به زیاده‌خواهی دنیوی است. این همان حیله‌ی نفوذ دشمن مخفی‌شده در اسب چوبی تروا به درون قلعه است. با پیروی از رهنمودهای الهی می‌توانیم از شرّ آن‌ها در امان بمانیم و در مسیر پاک‌سازی دل و رشد معنوی قرار بگیریم.

5- عدم پیروی صحیح از رهنمودهای الهی، موجب گمراهی و کاهش سطح هشیاری دل می‌شود. با تکیه بر عقل محدود دنیوی خود و بسیاری از مدعیان روان‌شناسی و روان‌درمانی، نمی‌توان مشکلات زندگی را به طور ریشه‌ای حل کرد. فزون‌خواهی دنیایی موجب افزایش ناخالصی دل، ناآرامی ذهن و کاهش توانایی برقراری رابطه قلبی با خداوند می‌شود. راهیابی به مراتب عالی هستی، تنها با هشیاری دل و خِرد الهی امکان‌پذیر است. پذیرش قلبی ولایت خداوند و اولیای الهی، آرامش و آمادگی لازم را برای باز شدن آسمان دل، غلبه بر مشکلات و موانع رشد معنوی، برقراری ارتباط معنوی موثر با خداوند، دستیابی به گنج‌های خِرد الهی و گذر به مراتب عالی هستی ایجاد می‌کند.

 

تقابل میان خیر و شر در سرزمین دل

دل یا قلب معنوی، ژرفا و حقیقت روح انسان و مرکز احساس و ادراک عالی الهی اوست. کیفیت روح انسان به وضعیت قلب معنوی او بستگی‌دارد. سرزمین دل، وطن باطنی و حقیقی انسان است. مشیت الهی بر این‌است‌که سرزمین باطنی بسیار حاصل‌خیز و پرخیر و برکت دل در عالم دنیا کم و بیش تحت اشغال دشمنان خدا (عناصر شرّ باطنی) درآید. رشد معنوی انسان در تقابل عناصر فطری و رحمانی دل با عناصر شیطانی اشغال‌گر به‌شرط ایمان به‌خدا و عمل به رهنمودهای الهی رقم می‌خورَد.

وضعیت‌های مختلف قلب معنوی را بر حسب میزان هشیاری آن نام‌گذاری‌کرده‌اند. مثلاً نفس کاذب دنیوی یا نفس امّاره که در اثر نفوذ عناصر شیطانی اشغال‌گر به سرزمین دل شکل‌می‌گیرد، دائماً در جهت کاهش هشیاری دل عمل‌می‌کند. نفس لوّامه یا نفس ملامت‌گر، نامی برای وضعیت بیداری و هشیاری نسبی دل و آغاز انتقاد و موضع‌گیری در مقابل حاکمیت ظالمانه و مفسدانه نفس اماره است. هشیاری نسبی دل حاصل آزادسازی نسبی بخش‌های‌کوچکی از سرزمین دل توسط تیرهای غیبی رحمت الهی بر زندگی دنیوی انسان است.

نجات سرزمین دل در گرو مقاومت در مقابل اوامر نفس اماره (فرعون درونی) و افزایش هشیاری دل با پاک‌سازی و آزادسازی تدریجی این سرزمین است. رشد معنوی واقعی با تولد و رشد شخصیت الهی دل (امام حقیقی دل) در تقابل با دشمنان اشغال‌گر سرزمین دل تحقق می‌یابد. امام رضا‌ (ع) برخی از مهم‌ترین موانع رشد شخصیت الهی دل را در جمله‌ای کوتاه و پرمغز چنین بیان‌کرده‌اند: إِنَّ اللّهَ يُبْغِضُ الْقيلَ وَ الْقال وَ إضاعَةَ الْمال وَ كَثْرَةَ السُّؤال.(4)

به‌درستی‌که خداوند، شلوغ‌کاری با بحث و جدل (یا داد و فریاد) و تلف‌کردن مال و فزون‌خواهی (دنیوی) را دشمن می‌دارد (مانع رشد معنوی می‌شمرَد).

هرچه بحث و جدل انسان با دیگران بیشتر باشد، ضریب حفاظت و ایمنی قلب معنوی‌اش در مقابل جریان نفوذ و تخریب شیاطین اشغال‌گر کاهش‌می‌یابد. تلف‌کردن مال، هم به‌معنی تلف‌کردن منابع حیاتی سرزمین دل در اثر عدم پیروی صحیح از رهنمودهای الهی و هم به‌معنی سهیم‌بودن در آسیب‌دیدگی و اتلاف نعمت‌های ظاهری و منابع انسانی و اقتصادی جامعه است.

در غزل ”با رضا بنشین“، چنین آمده‌است:

با رضا بنشین که وابینی چه‌ها دارد رضا
بی‌نهـایت در حـرم  گنجینـه‌هـا دارد رضـا (5)

 

انواع مشکلات زندگی دنیایی

برخی از مهمترین انواع مشکلات زندگی دنیایی عبارتند از:

1- مشکلات ناشی از عدم آشنایی کافی با روش صحیح برآوردن نیازهای بدن دنیوی و قلب معنوی خویش.

2- مشکلات ناشی از عدم آشنایی کافی با روش صحیح تعامل با دیگران در خانواده و جامعه.

3- مشکلات ناشی از عدم آشنایی کافی با نظام‌سازی اجتماعی صحیح و اداره باکفایت امور در جامعه‌ی مسلمانان. (6)

ریشه‌ای‌ترین علت مشکلات زندگی در عالَم ناامن مادی، محدودیت عقل و علم دنیوی، جذب ناخالصی، عدم ارتباط معنوی کافی با خداوند و فعال‌نشدن قابلیت‌های الهی دل است. ناخالصی‌های دل، هم نظام ارزشی دل را مختل می‌کنند و هم به قابلیت‌های الهی دل آسیب می‌رسانند. با سطح هشیاری و خِرد باطنی ناکافی، نمی‌توان سود و زیان واقعی و روش برخورد صحیح و ثمربخش با دیگران را تشخیص داد. برای نفس ناخالص و طغیان‌گر دنیوی، بالاترین ارزش، حفظ و توسعه‌ی منافع دنیوی است و اصول اخلاقی، تنها در این چارچوب تعریف می‌شوند. ریشه اختلافات و جنگ‌ها در همین کوردلی است.

اگر برای برآوردن نیازهای بدن دنیوی‌خود، به روش‌های نادرست دلباختگان به دنیا و محرومان از خِرد الهی اقدام کنیم، قطعاً گمراه و زیان‌کار خواهیم شد. بیشتر مردم دنیا، برخلاف هشدارهای فطرت الهی خود، به جذب ناخالصی‌های دنیوی می‌پردازند و به چاه انرژی منفی و سطوح پایین‌تر هشیاری دل سقوط می‌کنند. در سطوح پایین هشیاری، می‌توان گفت که دل خواب است یا در هستی عالی حضور ندارد. از بدترین روش‌های غیر رحمانی تعامل با دیگران (در خانواده و جامعه)، بی‌انصافی، بخل‌ورزی، عیب‌جویی، بحث و جدل، توجیه رفتارهای نادرست خود، خشونت، انتقام‌جویی، فریب‌کاری و تزویر است.

بیشتر مردم دنیا، در نقش‌های گوناگون والدین، خویشاوندان، دوستان، معلمان، مربیان، مبلغان، صاحبان مشاغل، هنرمندان و عوامل رسانه‌ای، در زمره‌ی ساحران‌اند. ساحران به جای طاعت خداوند و راهیابی به علم الهیِ دل، صرفاً علم گِل یعنی علوم و هنرهای دنیایی را آموخته‌اند. کار آنان، فریب‌کاری و راهزنی معنوی است و دانسته یا نادانسته، می‌کوشند دل‌ها را به ورطه‌ی هلاکت‌بار دنیاطلبی و بردگی فکری دنیا بکشانند. علت پریشانی و بدی حال دل بیشتر مردم دنیا، اسارت دل‌هایشان در چاه انرژی منفی تحت سلطه‌ی ظالمانه‌ی نفس کاذب دنیوی است.

 

امکان بازیابی هویت حقیقی الهی غنی و عزتمند خویش در چاه انرژی منفی دنیا

همه کسانی که در چاه انرژی منفی دنیا گرفتارند، در ابتدا یوسفی در قعر چاه بوده‌اند. یوسف نمادی از یک شاهزاده حقیقی‌ست که در نوجوانی به دلیل عدم برخورداری کافی از هشیاری الهی و اعتماد به اطرافیان (برادران) نادان خود به چاه می‌افتد. اما دل او آنقدر خواب نیست که هویت حقیقی خود و راه نجات را گم کند و با فرو رفتن بیشتر در چاه، پیوسته به خود آسیب بیشتری رساند.

خداوند متعال اظهار تأسف کرده است که بسیاری از بندگانش [که دلشان در اثر گمراهی به چاه انرژی منفی دنیا می‌افتد] به هشدارهای فطرت الهی خود (پیامبر درونی) و نصایح راهنمایان الهی کمتر اعتنا می‌کنند و [طبق سنت الهی] به تدریج آسیب بیشتری به خود می‌رسانند [یعنی در وضعیت باطنی بدتری قرار می‌گیرند]. (7)

وضعیت باطنی بسیاری از مردم شبیه وضعیت ظاهری کسانی است که دزدان بسیار شروری آنان را در کودکی از خانواده بسیار ثروتمندی ربوده و به گدایی کشانده‌اند. آنان دیگر هویت اصلی خود را به یاد ندارند. در واقع، همه کسانی که به گدایی از دنیا و ثروت‌اندوزی دنیوی مشغولند، شاهزادگان حقیقی‌‌اند که هویت الهی غنی و عزتمند خویش را فراموش کرده و با جذب ناخالصی‌های دنیوی به قابلیت‌های الهی خویش آسیب رسانده‌اند. مسلماً اگر آنان به هویت حقیقی خویش پی‌برند، درصدد نجات دل خویش از اسارت و بردگی دنیای پرفریب توخالی برخواهند آمد. این امر مهم (حج دل)، دعوت خداوند متعال و اولیای الهی‌ست و قطعاً به یاری خداوند با کمترین امکانات باطنی و از دورترین شرایط نسبت به وضع مطلوب نیز امکان‌پذیر است. (8)

 

رواج مصرف‌گرایی و توسعه‌ی فساد با تغذیه معنوی ناخالص

در عصر حاضر، فضای فرهنگی و معنوی در همه جای دنیا کم و بیش نامناسب است. منافع دنیوی گردانندگان و کنش‌گران اقتصاد جهانی ایجاب می‌کند که مردم دنیا دائماً به دنبال خرید بیشتر و هزینه‌کردن غیرضروری برای رسیدن به وضعیت ظاهری بهتر و با کلاس‌تر باشند. تقریباً در همه جای دنیا، بسیاری از محصولات فرهنگی و رسانه‌ای به طور آشکار و پنهان، مصرف‌گرایی و سبک زندگی نادرست مبنی بر دریافت شادی و خوشبختی از دیگران (دنیای بیرون از دل) را اشاعه می‌دهند.

نظام‌های آموزش علوم انسانی و اجتماعی سهم زیادی در افزایش ناخالصی در تغذیه معنوی مردم دارند. هنر و ادبیات معاصر و روان‌شناسی و علوم اجتماعی، تحت تأثیر شعبده‌بازی‌های ساحران و مدعیان دروغین حل مشکلات زندگی، رنگ دنیایی بیشتری گرفته‌اند.

تشخیص ناخالصی‌ها در محصولات فرهنگی و معنوی برای بیشتر مردم بسیار مشکل است. متولیان ورزش و گردشگری نیز برای کسب منافع دنیوی بیشتر، بسیاری از ارزش‌های دروغین را در نظر مردم مهم جلوه می‌دهند. بسیاری از مردم در حالی که عوامل تخریب روحی را با خود حمل می‌کنند، به اشتباه، بهبود پایدار حال خود را در ورزش و گردش و سرگرمی و کسب ثروت و قدرت دنیوی جستجو می‌کنند. (9)

حفظ سلامت جسمی با روش‌های مناسب، لازم است اما حفظ سلامت دل بسیار مهم‌تر است. قلب معنوی سالم به سلامت جسم و بهبود شرایط زندگی کمک می‌کند. اما سالم‌ترین بدن‌های دنیوی دارای ارزش موقتند و بدون هشیاری و هدایت الهیِ دل، نمی‌توانند در خدمت اعتلای کیفیت زندگی و تولید ارزش حقیقی قرار‌گیرند. ارزش حقیقی در رشد معنوی و بهبود کیفیت روح، افزایش هشیاری و خِرد الهی، تولید درجات بالای انرژی حیاتی الهی و راهیابی به مراتب عالی هستی است. قرار گرفتن در مسیر رشد معنوی، تنها با تقوا و عملکرد رحمانی میسر می‌شود. بدین جهت است‌که گرامی‌ترین مردم نزد خداوند، پرهیزکارترین آنان‌ است. (10)

واژگون‌شدن نظام ارزشی دل‌های بسیاری از مردم موجب می‌شود که آنان ارزش‌های حقیقی الهی از جمله صدق، درستکاری، پاکدامنی، انصاف و مهرورزی را فدای ارزش‌های کاذب دنیوی کنند. بدین ترتیب، رقابت و سودجویی دنیوی، فساد اخلاقی و اقتصادی، و انواع ناهنجاری‌های اجتماعی توسعه می‌یابد.

 

فراتر از توطئه

جان پرکینز در کتاب اعترافات یک جنایتکار اقتصادی (2004) نوشته‌است: ”مربی‌ام می‌گفت: شغل تو تشویق رهبران جهان به پیوستن به شبکه گسترده‌ای است که از منافع تجاری ایالات متحده حمایت می‌کند. در نهایت، چنین رهبرانی در تارِ تنیده‌شده‌ی بدهکاری به دام می‌افتند که وفاداری آنان را به نظام [سلطه‌گری ظالمانه] تضمین می‌کند. … سوخت مورد نیاز این نظام، بسیار خطرناک‌تر از توطئه است. این نظام نه تنها توسط باند کوچکی اداره می‌شود، بلکه با طرز فکری هدایت می‌شود که مثل وحی مُنزل مورد قبول واقع شده‌است: هر نوع رشد اقتصادی به نفع بشریت است. و اینکه هرچه رشد اقتصادی [نامتوازن] بیشتر باشد، این نفع گسترده‌تر خواهد بود. …

در خیلی از کشور‌ها رشد اقتصادی به نفع بخش کوچکی از جمعیت تمام می‌شود و ممکن‌است به بروز وضعیت دشواری برای اکثریت بینجامد. … وقتی آدم‌ها به خاطر حرص‌زدن مورد تشویق واقع می‌شوند، حرص به یک مفسده تبدیل می‌شود. وقتی مصرف آزمندانه منابع زمین تقدیس می‌شود، هنگامی‌که به بچه‌هایمان آموزش می‌دهیم تا با مردمی که زندگی نامتوازنی را می‌گذرانند چشم و هم‌چشمی کنند، و سرانجام وقتی ما قسمت بزرگی از جمعیت را به عنوان افراد مادونِ یک اقلیت نخبه تلقی می‌کنیم، طبیعی‌ است که به دنبال دردسر [درونی قلب معنوی و نیز مشکلات اجتماعی] می‌گردیم و گرفتارش هم می‌شویم. بنگاه‌های بزرگ، بانک‌ها و دولت‌ها (جمعاً، ”ابر شرکت‌سالاری“)، در فرایند پیشبرد امپراتوری جهانی، با به‌کارگیری توان مالی و سیاسی خود می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که مدارس، واحد‌های تجاری و رسانه‌های گروهی ما حامی سفسطه و تبعات آن خواهند بود. …

زندگی کسانی که این نظام را می‌سازند … حاکی از شیوه‌ای از زندگانی است که می‌گوید: مصرف کنید، و مصرف کنید و باز هم مصرف کنید. از هر فرصتی استفاده می‌شود تا ما را متقاعد کنند که خرید‌کردن، وظیفه‌ای اجتماعی [و شادی‌بخش و معنا‌دهنده به زندگی] است. و این‌که غارت سرزمین‌ها برای اقتصاد مفید است. همه‌چیز باید در خدمت ما باشد. به آدم‌هایی مثل من حقوق‌های گزافی پرداخت می‌شود تا شغل کارچاق‌کنی نظام را بر‌عهده‌ گیریم و چنانچه احساس تردید و تزلزل کنیم، نوع شریر‌تری از جنایتکاران یعنی شغال‌ها وارد صحنه می‌شوند.“

 

نگاه نخبگان دنیاگرایی در عصر جدید به رشدیافتگی و حل مشکلات زندگی

آمارها نشان می‌دهند که بیشتر مردم دنیا از زندگی خود رضایت ندارند و این نارضایتی با افزایش سطح رفاه دنیوی برطرف نمی‌شود (11). اعتقاد بسیاری از نخبگان دنیاگرایی در عصر جدید (از جمله جیم ران، برایان تریسی و آنتونی رابینز) بر این است‌که:

1- بیشتر مردم دنیا دچار نارضایتی از زندگی، افسردگی و کمبود عزت نفس‌اند. آنان به مصرف‌گرایی و رفتارهایی عادت کرده‌اند که مانع رشد شخصیت‌شان می‌شود و کمکی به حل مشکلات زندگی نمی‌کند.

2- با تغییر نگاه به زندگی و دگرگونی عادات گذشته، شخصیت انسان رشد می‌کند. رشد شخصیت دنیوی موجب جذب ثروت دنیوی می‌شود. از طریق کارآفرینی و خدمت به مردم، می‌توان به احساس بزرگی و رضایت و لذت از زندگی رسید.

درباره چنین دیدگاهی باید به چند نکته مهم توجه داشته باشیم:

1- شخصیت دنیوی که با تکیه بر عقل و علم محدود دنیوی و بر پایه‌ی اعتقاد کوته‌نظرانه‌ی حفظ و گسترش صِرف منافع دنیوی شکل می‌گیرد، هویتی کاذب و ناپایدار است. قدرت‌گیری ظاهری شخصیت دنیوی به معنای تقویت نفس کاذب و طغیان‌گر دنیوی و تضعیف قابلیت‌های الهی قابل رشد انسان است. بنابراین، سخن‌گفتن از رشد شخصیت دنیوی، چیزی جز خودفریبی و عوام‌فریبی نیست‌(12). از نگاه این دنیاپرستان و گمراهان، امثال ابوسفیان و معاویه و دونالد ترامپ و بیل گیتس رشدیافته‌تر از اولیای الهی ‌بوده‌اند.

2- با قدرت‌گیری ظاهری شخصیت کاذب دنیوی، ممکن‌است موقتاً احساس آزادی و اختیار بیشتری برای انسان ایجاد شود. اما قابلیت‌های الهی دل فعال نمی‌شود و خِرد باطنی و حیات حقیقی انسان ارتقا نمی‌یابد تا راهی به آزادی و عزت حقیقی و حیات‌بخش بگشاید. در واقع، موفقیت‌های ظاهری لزوماً متناظر با گذار به کیفیات روحی بالاتر و بهره‌مندی از درجات بالاتر انرژی حیاتی الهی نیست. از این‌رو، خوشی موفقیت‌های ظاهری بسیار ناپایدار است.

3- مسلماً، فزون‌خواهی دنیوی بر نا‌آرامی ذهن و روح انسان می‌افزاید. همچنین، بار سنگین ناخالصی‌های نامرئی ناشی از دلبستگی‌های دنیوی، آثاری بسیار مخرب بر روح انسان دارد و مانع ارتباط معنوی مؤثر و پر‌بهره با خداوند می‌شود(13).

4- کمک به دیگران با ثروت دنیوی، محدود و غالباً همراه با تفاخر و منت‌گذاشتن است. اما عطای رحمانی دل با انرژی حیاتی الهی، فراگیر، شفابخش، مخفی، بی‌توقع، بی‌منت و کاستی‌ناپذیر است.

 

منابع و توضیحات

1- قرآن کریم، سوره مبارکه آل‌عمران 14، 15 و 185، انعام 32، توبه 38، نحل 95 تا 97، عنکبوت 2 و 64، جمعه 8 و 11، …

(رشد معنوی به معنی فعال‌شدن قابلیت‌های الهی انسان، برخورداری از هشیاری و خِرد الهی و نزدیک‌شدن تدریجی به توافق کامل با خداست.)

2- سوره مبارکه بلد 4، بقره 155، 256 و‌257، انفال 29، نحل 95 تا 97، انشقاق 6 تا 15، لیل، …

3- سوره مبارکه تین، حجر 29، بقره 269، 256 و‌257، نساء 174 و 175، توبه‌72، یوسف‌22، نحل‌97، عنکبوت 69، جمعه‌2 تا 4، انسان‌2 و‌3، …

4- تحف العقول، ج 2، ص 310.

5- کتاب ”سرود دو میراث گرانبهای پیامبر خِرد و عشق“، ص‌70. (یکی از آثار با رضا نشستن، فرونشاندن ناآرامی ذهن برای برخورداری بیشتر از انرژی حیاتی شفابخش الهی است.)

6- در واقع، همه‌ی این مشکلات ناشی از عدم آشنایی کافی با دین راستین خداست. برای مطالعه‌ی بیشتر نگاه کنید به مقالات ”نگاهی به شاخص‌های اصلی دین راستین خدا …“، ”نکاتی درباره نظام‌سازی اجتماعی مبتنی بر ارزش‌های دینی“ و دیگر مطالب مرتبط معرفی‌شده در آسمان دل.

7- یس 30 و 31.

8- حج 27. (استطاعت حج دل، حداقل توانایی روحی حاصل از بیداری نسبی دل برای سفر معنوی‌ست.)

9- روح کاذب دنیوی ممکن‌است کسب ثروت و قدرت دنیوی برای تحکیم نظام اجتماعی جامعه مسلمان را در نظر برخی از دین‌باوران موجه جلوه دهد. در حالی‌که حفظ سلامت و پایداری نظام اجتماعی وابسته به رشد متوازن اقتصادی و بهبود فضای سیاسی، فرهنگی و معنوی جامعه است. قرآن کریم بسنده‌کردن به زندگی دنیوی، توسعه ثروت و قدرت دنیوی خصوصی و تفاخر به دانسته‌ها و داشته‌های دنیوی را مربوط به سطح هشیاری اندک دنیایی و موجب تباهی دل معرفی می‌کند. (یونس 7 و 8، قصص 60، شوری‌36، حدید 20، جمعه 11، اعلی‌16 و‌17، تکاثر 1 تا 8، …)

10- حجرات 13.

11- برای نمونه، آمار خودکشی در کشورهای ظاهراً پیشرفته مانند روسیه، کره جنوبی، بلژیک، ژاپن، فنلاند، امریکا، فرانسه، سوئد، اتریش و سوئیس بسیار بیشتر از عراق، ایران، ونزوئلا، اردن، اندونزی، الجزایر، تونس، لبنان، مراکش، پاکستان و سوریه بوده‌است.

12- رشدیافتگی حقیقی

برخی گمان‌کرده‌اند که افزایش مهارت در توسعه قدرت ظاهری دنیوی به معنی افزایش قدرت روحی و رشد واقعی شخصیت است. اما در واقع، انسان رشدیافته کسی‌است‌که از خِرد الهی برخوردار و مالک حقیقی‌است و ثبات قدرت روحی‌اش متکی به هیچ منبع دنیوی نیست. انسان رشدیافته را به‌هیچ قیمتی نمی‌توان خرید. صاحبان ثروت و قدرت دنیوی، دزدان و قماربازانی‌اند که از دنیا بیش از حد کفاف خواسته و خود را ارزان فروخته‌اند. روان‌شناسان به مردم می‌آموزند که چگونه با کنترل ذهن و احساسات، زندگی دنیایی بهتری داشته باشند. اما اولیای خدا می‌آموزند چگونه به حیات متعالی راه یابند.

13- پوسته‌خواری معنوی

پوسته‌خواری بی‌عمل و بی‌مغز علوم دینی نیز از موارد فزون‌خواهی دنیوی، انباشت ناخالصی و تحمیل بار سنگین بر دل است. بسیاری عالمان ظاهری دین به همین سبب نتواسته‌اند از سطح حیات و هشیاری دنیوی فراتر روند (سوره جمعه، آیه 5). برخی از آنان واژه ”مخرجا“ در آیه 2 سوره طلاق را حل مشکلات در سطح حیات دنیوی معنا کرده‌اند.

 

برخی مطالب مرتبط

چگونه مشکلات زندگی را حل کنیم – شرحی بر شعر با رضا بنشین (2)

نکاتی درباره برخی حقایق هستی و اهداف زندگی (1)

نگاهی به شاخص‌های اصلی دین راستین خدا … (1)

اسلام راستین – اسلام‌شناسی به زبان ساده (1)

نگاهی به دیدگاه روان‌شناختی و روان‌درمانی آنتونی رابینز (1)

نکاتی درباره رهپویی دل و مشی معنوی صحیح (1)

نکاتی درباره نظام‌سازی اجتماعی مبتنی بر ارزش‌های دینی (1)

خورشید حقیقی – شرحی بر شعر پیامبر خِرد و عشق (1)

شرحی بر شعر سوز و ساز رمضان (1)

شرحی بر شعر راز حج – حج دل (1)

پیام نوروزی احمد علوی تبار

پرسش و پاسخ درباره برخورد محترمانه

پرسش و پاسخ درباره اهمیت نماز

گزیده‌ای از طوبای محبت – بسم الله

پرسش و پاسخ درباره عدالت الهی و امام زمان (عج)

پرسش و پاسخ درباره آمرزش گناهان با گریه بر امام حسین (ع)

جهاد برای آزادسازی قدس جلوه‌ای از جهاد باطنی برای آزادسازی وطن حقیقی

بیداری دل و طلب فرج برای پیمودن راه اولیا – شرحی بر دعای ندبه (1)

مختصری درباره رویداد غدیر خم

نکاتی درباره آرامش دل